W swoim życiu poddajemy się różnym badaniom, efektem czego niektóre z nich są nam bardzo dobrze znane. Niektóre nie oznacza jednak tego samego co wszystkiego. Czy wiedzą Państwo na czym polega badanie ECPW? Czy są wśród Państwa osoby, które potrafią ten skrót rozwinąć?

Co oznacza ECPW i z czym się wiąże?

Jeśli nie macie pojęcia o czym mowa – pamiętajcie, że tekst jest od tego, aby Wam pomóc. Zaczynamy od rozwinięcia skrótu oraz definicji. ECPW oznacza endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (znacznie łatwiej zapamiętać skrót, prawda?). Badanie to łączy w sobie cechy, które powinny być znane z prześwietlenia rentgenowskiego i endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego. Endoskopową cholangiopankreatografię wsteczną zaleca się zazwyczaj wtedy, kiedy można zdiagnozować i usunąć problem podczas jednego zabiegu.

Wskazania do poddania się badaniu

Kiedy tematem tekstu jest badanie to standardową częścią takiego tekstu są wskazania do wykonania badania. Nie inaczej jest w tym przypadku. ECPW zleca się pacjentom, u których zachodzi podejrzenie zwężenia bądź zablokowania przewodu żółciowego oraz trzustkowego. Powiedzmy sobie teraz o przyczynach, które przedstawiają się w następujący sposób:

– kamienie żółciowe powstające w pęcherzyku żółciowym,

– guzy,

– infekcje,

– stany zapalne wywołane urazami lub chorobami,

– nieprawidłowe funkcjonowanie błony mięśniowej przewodu

– złogi w drogach żółciowych

– stwardniające zapalenie dróg żółciowych

Widać jasno, że ECPW to pomoc w wielu sytuacjach.

Zbliża się endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna – o czym powinno się pamiętać?

Sytuacja przedstawia się tak, że na 8 godzin przed planowanym zabiegiem pacjent musi zapomnieć o jedzeniu, piciu, paleniu oraz żuciu gumy. Poza tym lekarz musi wiedzieć jaki jest stan zdrowia pacjenta oraz jakie leki są przyjmowane. Nie ma mowy o jakimkolwiek zatajaniu informacji. Kiedy lekarz orzeknie, że przyjmowane leki mogą działać na krzepnięcie krwi bądź nie można wykluczyć interakcji ze środkami znieczulającymi i uspokajającymi (konkretnie chodzi o środki, które są zazwyczaj podawane w trakcie zabiegu) – jest tylko jedno wyjście – tymczasowe zaprzestanie zażywania leków. Do tego o czym powiedzieliśmy warto jeszcze dodać przykłady popularnych środków, których pod żadnym pozorem nie wolno przyjmować przed zabiegiem – leki na nadciśnienie, leki przeciwcukrzycowe, antydepresanty czy suplementy diety. W razie zainteresowania resztą przykładów najlepszym wyjściem jest skonsultowanie się z lekarzem.

Kilka słów o badaniu

Badanie musi być przeprowadzone w szpitalu. W każdym przypadku lekarz potrzebuje pomocy swojego asystenta. Naturalnie, lekarz i asystent muszą być odpowiednio wyspecjalizowani. Na początku zabiegu dochodzi do spryskania błon śluzowych gardła znieczuleniem. W ten sposób dochodzi do uśmierzenia bólu przełyku i powstrzymania odruchu wymiotnego. W dalszej części zabiegu lekarz wprowadza endoskop w dół przełyku, kiedy endoskop wykryje tzw. brodawkę Vatera dochodzi do wprowadzenia cewnika. W dalszej części zabiegu działania mogą być różne – wszystko zależy od sytuacji.

Jeżeli do tej pory nie słyszeliście niczego na temat histopatologii – zapamiętajcie na początku to, że mowa o dziale medycyny, którego celem jest zajmowanie się zmianami mającymi miejsce w komórkach i tkankach (dokładniej chodzi o zmiany występujące w czasie różnego rodzaju schorzeń). Można powiedzieć, że to taka podstawa. Naturalnie jednak im więcej zapamiętacie, tym lepiej. Nigdy nie wiadomo jak wiedza może się nam przydać w przyszłości, prawda? Idziemy więc dalej – badanie histopatologiczne składa się z dwóch etapów:

– pobranie materiału cytologicznego (komórkowego) lub histologicznego (tkankowego)

– dokonanie laboratoryjnej oceny histopatologicznej

W jaki sposób będzie przebiegać „nasze” badanie:

Nie pozostaje teraz nic innego jak przejść do przebiegu badania. Wycinek do badania histopatologicznego w cytologii złuszczeniowej pobierany jest za sprawą tępo bądź tępo-ostrych narzędzi. Po tym jak zostanie wykonane bezpośrednie przytknięcie do skóry zbierana jest wydzielina, popłuczyna oraz zeskrobina. Naturalnie, to jeszcze nie wszystko, co należy wiedzieć. Z tym, że aby dokładnie wszystko Państwu wyjaśnić konieczne jest dokonanie podziału na biopsję typu BAC, biopsję gruboigłową oraz badania inwazyjne.

Biopsja typu BAC wykonywana jest poprzez nakłucie guza cienką igłą. Tak ustala się rozpoznanie guza wyczuwalnego oraz niewyczuwalnego.

Biopsja gruboigłowa bez wątpienia jest zabiegiem bardziej bolesnym. Lekarz decyduje się na biopsję gruboigłową w momencie kiedy biopsja cienkoigłowa nie ma przełożenia na odpowiednią ilość informacji dotyczących zmian histopatologicznych. Od razu może powiedzmy sobie na temat biopsji wiertarkowej i biopsji otwartej. Na początek biopsja wiertarkowa – metoda ta polega na tym, że zamiast igieł używane są trepany, które zostały wprawione w ruch obrotowy. Jeżeli chodzi o biopsję otwartą to tutaj należy mieć świadomość wycięcia odcinka materiału.

Tak zostały nam już wyłącznie badania inwazyjne. Na początek zaznaczmy sobie, że mówiąc o badaniach inwazyjnych nie bierzemy pod uwagę biopsji cienkoigłowej, która w swoim odczuciu przypomina zastrzyk. Tutaj będzie krótko – badania inwazyjne charakteryzują się tym, że są wykonywane w znieczuleniu miejscowym.

Wykonanie badania histopatologicznego

W tej części (ostatniej już) skupimy się na tym kiedy powinno dojść do wykonywania opisywanego badania. Wskazania do badania można podzielić na pięć okoliczności:

– rozpoznanie histopatologiczne

– ocena tego, jak bardzo zaawansowana klinicznie jest nasza choroba

– wykonanie badań przesiewowych

– pobieranie materiału do innych badań

– ocena czystości onkologicznej wyciętych marginesów tkankowych

Przy okazji warto zaznaczyć coś, o czym z całą pewnością nie wszyscy wiedzą – badanie histopatologiczne ma swoje przełożenie na rozpoznanie choroby nowotworowej wraz z określeniem jej zaawansowania. Co więcej – jeżeli chodzi o zaawansowanie choroby – sprawa dotyczy także zmarłych! Dokładniej rzecz ujmując chodzi o zmiany chorobowe osób, u których doszło do wykonania sekcji lekarskiej.

Jesienią oraz zimą najmłodsi narażeni są na różne infekcje. Możliwości jest całe mnóstwo i o dwóch z nich będzie ten tekst – wirusowe zapalenie oraz zapalenie bakteryjne. Są to dwa rodzaje chorego gardła, które zapewne niejednokrotnie były mylone. Celem tego tekstu jest zaprzestanie pomyłek, ale aby ten cel został zrealizowany dużo zależy od Was – musicie czytać bardzo uważnie.

Wirusowe zapalenie gardła

Zacznijmy od wirusowego zapalenia gardła. W przypadku tej choroby sytuacja wygląda tak, że od momentu zakażenia wirusem do pierwszych objawów może być nawet 6 dni. Na pewno cechą charakterystyczną jest to, że śluzówka gardła staje się zaczerwieniona i przekrwiona. Można do tego dodać także czerwone rozpulchnione migdałki czy drobne, wodniste pęcherzyki. Przy pęcherzykach warto dodać, że jeśli są to znajdziemy je na podniebieniu oraz tylnej ścianie gardła. Nie można ominąć też tego ile trwa zapalenie wywołane przez wirusy. Czas trwania zapalenia wywołanego przez wirusy waha się od 5 do 7 dni. Skoro wiemy już nieco na temat wirusowego zapalenia gardła to nie pozostaje nam nic innego jak przejść do leczenia.

Warto podawać dziecku leki przeciwzapalne, które mają w swoim składzie ibuprofen oraz środki odkażające gardło w postaci aerozolu. Oprócz tego ból może zostać złagodzony poprzez leki do płukania gardła czy tabletki do ssania. W zasadzie powiedzieliśmy niemal o wszystkim – jeżeli nie należycie do przeciwników domowych sposobów pamiętajcie, że warto postawić na domowe inhalacja parowe zawierające wyciąg z rumianku, tymianku czy szałwii.

Bakteryjne zapalenie gardła

Skoro wirusowe zapalenie gardła za nami, nadszedł czas na bakteryjne zapalenie gardła. Być może bakteryjne zapalenie gardła nie mówi Państwu wiele, ale angina znana jest już każdemu. Tymczasem angina to nic innego jak bakteryjne zapalenie gardła i migdałków podniebiennych. Oto cechy charakterystyczne anginy: powiększone węzły chłonne szyi, szarawy nalot na języku i białawy na migdałkach, malinowe gardło, wysoka gorączka oraz brak kaszlu.

Leczenie anginy pod żadnym pozorem nie wolno lekceważyć (zresztą nigdy nie wolno lekceważyć leczenia). Niemniej, skupiamy się tutaj na anginie, która nieodpowiednio leczona może wywołać szereg nieprzyjemności – zapalenie ucha środkowego, ropne zapalenie zatok, ropne zapalenie węzłów chłonnych, ostre kłębuszkowe zapalenie nerek, gorączka reumatyczna czy ropień okołogardłowy.

Porównanie chorób

Jeżeli pomyłki w rozpoznaniu chorób dotyczyły Państwa po przeczytaniu tekstu problem powinien być zażegnany. Nie mamy w nim takiego klasycznego wypunktowania różnic, ale to nie jest potrzebne (a jeżeli jest to nic nie stoi na przeszkodzie, aby działać we własnym zakresie – wszystkie potrzebne informacje zostały podane). Jak wiecie, w tekście chodziło o to, że wirusowe zapalenie gardła i bakteryjne zapalenie gardła to choroby nie zawsze dobrze rozpoznawane. Mimo tego warto jednak pamiętać o czymś jeszcze – bez względu na chorobę w żadnym wypadku nie można stosować lekceważącego podejścia.

Nie od dziś wiadomo, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Sytuacja wygląda jednak tak, że bardzo trudno przekuć teorię na praktykę. Jeżeli tego typu problem dotyczy Ciebie, to znak, że tekst został stworzony z myślą o Tobie. Niemniej, temat zdrowia jest bardzo szeroki i zajmiemy się wyłącznie infekcjami dróg oddechowych u dzieci.

Domowe sposoby

Zgodnie z tym co pojawiło się w tytule weźmiemy pod uwagę tylko i wyłącznie domowe sposoby. Zastanówmy się nad takim tymiankiem. Pozytywne właściwości tymianku znane są od bardzo dawna – poznano je jeszcze przed naszą erą! Za co ceni się tymianek (naturalnie chodzi o opinie osób, które korzystały z właściwości tej rośliny)? Na pewno należy powiedzieć o działaniu wykrztuśnym – warto przy okazji podkreślić skąd bierze się to działanie wykrztuśne. Można powiedzieć, że wszystko związane jest ze związkami flawonoidowymi, które są w tymianku – związki flawonoidowe są wstanie pobudzić pracę nabłonka górnych dróg oddechowych. Warto też przy okazji powiedzieć o ochronie i nawilżeniu błony śluzowej, ukojeniu podrażnień gardła, krtani oraz strun głosowych. Nie ulega wątpliwości, że tymianek to prawdziwy przyjaciel osoby przeziębionej. Co więcej – tych przyjaciół jest znacznie więcej.

Z pewnością słyszeliście o takiej roślinie jak pelargonia afrykańska. Czy wiecie jednak, że ekstrakt z pelargonii afrykańskiej cechuje się skutecznością podczas każdego etapu infekcji dróg oddechowych? Jeśli zależy Wam na bardziej konkretnych informacjach to pamiętajcie, że mamy do czynienia z mobilizowaniem układu odpornościowego oraz bakteriobójczym i przeciwwirusowym działaniu.

Prawoślaz i ślaz dziki

Czas na kolejną część tekstu. Tutaj powiemy sobie chociażby o tym, że ulgą na uporczywy kaszel są produkty zawierające prawoślaz bądź ślaz dziki. Gatunki te mają śluzy roślinne, które posiadają właściwości przekładające się na pokrywanie drogi oddechowej (z kolei pokrywanie drogi oddechowej powoduje złagodzenie podrażnień). Skoro mówimy o śluzach roślinnych to nie sposób pominąć też zdolności do pęcznienia – dochodzi do rozpulchnienia zalegającej wydzieliny oraz ułatwienia jej usuwania. Przy okazji i na koniec (tej kwestii) – wiadomość z myślą o dzieciach – ekstrakt z prawoślazu charakteryzuje się łagodnym smakiem przypadającym do gustu najmłodszym.

Wzmocnienie ochrony to podstawa

Przechodzimy teraz do czegoś co powinno być oczywiste, ale na pewno nie jest – wzmocnienie ochrony jest bardzo ważne. Ktoś może zapytać, jak wzmocnić ochronę? Jeśli nie znacie odpowiedzi na to pytanie, zapamiętajcie, że bardzo dobrą pomocą jest naturalna suplementacja organizmu.

Wszystko jest w Waszych rękach

W zasadzie ta część tekstu może zacząć się tak ja samo pierwsza – będzie mowa o czymś co powinno być oczywiste, ale niestety nie jest. Tym razem chodzi o działanie każdego z Państwa. Pamiętajcie, że wszystko jest tylko i wyłącznie w Waszych rękach – jeśli nie zadbacie o swoje dziecko to, kto to zrobi? Dla wielu osób to pytanie jest na pewno przesadą, ale warto pamiętać, że różne rzeczy dzieją się na świecie…

Jesień i zima to pory roku, podczas których dzieci są najbardziej narażone na choroby typu kaszel, katar, czy gorączka. Nieodpowiedzialne postępowanie rodziców, czy też samych małolatów, może sprawić, że okres ten będzie wyjątkowo męczący, opiewający w wiele zmartwień zarówno dla jednych, jak i dla drugich. Żeby temu zapobiec  pokażemy wam, jak należy się zachować nie tylko w te mroźne i ponure dni, ale przez cały rok.

Dieta – jedna z najważniejszych kwestii

Właściwa dieta to podstawa profilaktyki u dzieci, mając na uwadze okres jesienno-zimowy, w którym ryzyko chorób jest dużo większe. Jednak ograniczanie się do 5 posiłków dziennie, ciepłych napojów i sytego śniadania może nie wystarczyć. Sprawdźcie, jak dodatkowo chronić swoje pociechy, a zarazem dbać o ich zdrowe i zbilansowane odżywianie.

– Warto zwrócić uwagę na produkty mleczne, takie, jak kefiry, czy twarogi, które pobudzają układ odpornościowy i hamują rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych w organizmie.  Najtrafniejszym wyborem są produkty z grupy Lactobacillus acidophilus i Bifidobacterium bifidum, gdyż te właśnie bakterie zmniejszają ryzyko infekcji, podnosząc tym samym odporność.

– Owoce i warzywa to kluczowy składnik odpowiedniej diety, a zwłaszcza cytrusy. Dobrym rozwiązaniem jest także regularne zażywanie Witaminy C, biorącej udział w reakcjach obronnych organizmu.

– Oliwa z oliwek, orzechy włoskie i ryby. Jeśli twojemu dziecku smakują te produkty, jest to bardzo dobra wiadomość. Zawierają one nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i  omega-6, które w codziennym funkcjonowaniu organizmu są niezbędne. Zalecane jest jedzenie ryb, przede wszystkim pieczonych, co najmniej dwa razy w tygodniu. Wszystko ma wpływ na dobre samopoczucie i zdrowie naszej pociechy.

– Podejrzewamy, że najtrudniejsze będzie zrezygnowanie ze słodyczy. Niestety, mają one odwrotne działanie do tego, które chcemy osiągnąć. Wraz z przyswajaniem słodkości,  z organizmu ubywają ważne witaminy i mikroelementy, a przecież łatwo można je (słodycze)  zastąpić m.in. suszonymi owocami.

Jak ubierać dziecko podczas szarych, jesiennych i zimowych dni?

Ta kwestia od dawna wywołuje wiele kontrowersji. Ubieranie swoich pociech na przysłowiową cebulkę jest popularnym sposobem na zniwelowanie zimna, jednak często powoduje zupełnie inne skutki. Najważniejsze jest to, aby ciało dziecka nie było przegrzane, a sprawdzić to można w jeden bardzo prosty sposób, a mianowicie, dotykając karku. Jeśli ten jest ciepły i suchy to oznacza, że wszystko jest w porządku. Natomiast, należy pamiętać też, że nie powinno się szarżować z warstwami ubrania. Wystarczy dokładnie osłonić ciało kilkulatka, a wchodząc z dworu do innego pomieszczenia nie zapomnieć o rozpięciu kurtki, czy zdjęciu czapki.

Inne ważne czynniki

Jest jeszcze kilka spraw, które w ostatecznym rozrachunku mogą mieć duże znaczenie, a zastosowanie się do nich jest naprawdę bardzo proste. Temperatura w mieszkaniu za dnia powinna oscylować w granicach 20 stopni Celsjusza, a nocą najlepiej żeby była zmniejszona o 2-3 stopnie. Pomóc w jakimś stopniu może także suplementacja wzbogacona o różne syropy, czy spożywanie tranu.

I już na koniec rada dla rodziców/opiekunów. Bez należytego przykładu nie osiągniecie spodziewanych rezultatów. Postępujcie tak, by wasze dzieci miały z kogo czerpać wzorce, bo inaczej o ich wpojenie w przyszłości będzie bardzo ciężko, a im wcześniej rozpocznie się nad tym pracę – tym lepiej!

Problemy ze zdrowiem dotykają praktycznie każdego. Różnica polega na tym, że mowa o kłopotach różnej natury. W tekście weźmiemy pod lupę artroskopię. O artroskopii słyszeli z całą pewnością wszyscy, ale jeżeli chodzi o szczegóły z nią związane to sytuacja prezentuje się inaczej. Najwyższa pora, aby to zmienić.

Artroskopia czyli wziernikowanie stawów

Zacznijmy od tego, że artroskopia nazywana jest inaczej wziernikowaniem stawów (z pewnością nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę). Tak więc artroskopia (albo jak ktoś woli wziernikowanie stawów) to postępowanie medyczne polegające na tym, że do wnętrza stawów wprowadza się artroskop. W tym momencie warto od razu powiedzieć, co to takiego ten artroskop. Artroskopem określa się metalową rurkę z układem optycznym. Zadaniem tej rurki jest odpowiednia ocena struktur wewnątrzstawowych – ocena ta ma miejsce bez operacyjnego otwierania stawu.

Skoro mówimy o artroskopii to obowiązkowo należy wspomnieć o podziale na dwa rodzaje – możemy wyróżnić artroskopię operacyjną i diagnostyczną.

Artroskopia diagnostyczna pozwala nam na to, aby rozpoznać patologię wewnątrz stawu. Można dodać do tego jeszcze określenie postępowania leczniczego.

Artroskopia operacyjna to z kolei zabieg naprawczy stawu, który zawsze wykonuje się narzędziami chirurgicznymi wprowadzonymi przez niewielkie nacięcia na skórze.

Artroskopię musi zlecić lekarz

Jak łatwo się domyślić artroskopia musi zostać zlecona przez lekarza. Niemniej, warto wiedzieć wiedzieć kiedy lekarz może podjąć decyzję o zleceniu wykonania opisywanego w tekście zabiegu. Oto wszystkie sytuacje:

– niestabilność ruchów w stawie

– uraz stawu

– złamania śródstawowe

– zmiany zwyrodnieniowe

– reumatoidalne zapalenie stawów (możemy zetknąć się ze skrótem RZS)

– ciało obce znajdujące się w stawie

– nowotwór w obrębie stawu

Jak widać więc wskazań do wykonania artroskopii jest sporo.

Przygotowanie do artroskopii

Nie wymaga się specjalnego przygotowania do artroskopii. Właściwie należy pamiętać tylko i wyłącznie o przygotowaniu do znieczulenia oraz oddaniu moczu. Jeżeli chodzi o osobę dorosłą to zabieg może być wykonany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Kiedy pacjentem jest dziecko to zawsze dochodzi do znieczulenia ogólnego. Wracając do przygotowania – znieczulenie ogólne niesie za sobą konieczność zaprzestania spożywania pokarmów i napojów. Cała sytuacja powinna mieć miejsce minimum 6 godzin przed zaplanowanym zabiegiem. Nieco wcześniej wspominaliśmy o oddaniu moczu. Oddanie moczu powinno mieć miejsce tuż przed znieczuleniem – tutaj nie ma najmniejszego znaczenia czy czeka nas znieczulenie miejscowe, czy może ogólne. Uwaga! Osoby noszące protezę zębową muszą usunąć ją z ust przed zabiegiem (nie wspominaliśmy o tym wcześniej, gdyż nie dotyczy to każdej osoby).

„Dwa słowa” o wyniku badania

Na koniec musimy sobie powiedzieć o wyniku badania. Sytuacja wygląda tak, że obraz z artroskopu przenosi się na monitor telewizyjny (obraz ten jest rejestrowany). Wynik jest w formie opisowej (czasem może być też zapis wideo).

Zgodnie z tytułem tekstu będziemy rozmawiać o wszystkim co jest mniej lub bardziej związane z USG tarczycy. Na początek jednak musimy powiedzieć sobie o tym, czym w ogóle jest USG tarczycy – innego wyjścia nie ma.

Czym jest USG tarczycy?

Zgodnie z zapowiedzią czas na definicję. Tak więc mówimy o metodzie obrazowej, która pozwala na zdefiniowanie struktury, rozmiarów, kształtu i położenia. Do tego należy dodać, że korzysta się z emitowanych przez sondę ultradźwięków.

USG tarczycy – jak przedstawiają się wskazania?

Z pewnością zastanawiają się Państwo jakie są wskazania do wykonania USG tarczycy. Odpowiedź na to pytanie poznacie w tej części tekstu. Badania ultrasonograficzne zazwyczaj odbywają się wtedy jak podczas ogólnego badania dojdzie do wykrycia powiększonej tarczycy. Niektórzy uważają, że powiększenie się tarczycy to pewność powstania zmiany w postaci guza, ale nic bardziej mylnego. USG może być zlecone choćby ze względu na nieprawidłowości podczas funkcjonowania tarczycy czy też podczas oceny okolicznych węzłów chłonnych.

Poza tym możemy jeszcze wyróżnić (nazwijmy to umownie) dodatkowe wskazania, które prezentują się następująco:

– nadczynność przytarczyc

– rak rdzeniasty tarczycy

– wole guzowate koloidowe tarczycy

– brodawkowaty rak tarczycy

– rak tarczycy

– stwardnienie gruczolakowatości

To byłoby na tyle, jeżeli chodzi wskazania. Reszta zależy już tylko i wyłącznie od Państwa.

Przygotowanie do wykonania USG tarczycy

Z całą pewnością (może nie wszyscy) zastanawiacie się czy wymagane jest przygotowanie do USG tarczycy. Można powiedzieć, że przyszedł czas, aby powiedzieć sobie o tej kwestii. Sytuacja wygląda tak, że przed badaniem USG szyi nie wymaga się jakichkolwiek specjalnych przygotowań. Na pewno trzeba pamiętać o posiadaniu wyników poprzednich badań USG, badań hormonalnych (poziom hormonów tarczycy i TSH) oraz badań scyntygraficznych tarczycy. Jeżeli chodzi o kwestię bólu to możemy powiedzieć o bezbolesności. Dodatkowo nie występują jakiekolwiek przeciwwskazania. Jest to związane z faktem, że fale ultradźwiękowe nie przekładają się na jakiekolwiek zagrożenia dla organizmu. Co za tym idzie – USG tarczycy może być wykonane chociażby u kobiet w ciąży czy dzieci.

Przebieg badania

Skoro badanie USG staje się nam coraz bardziej znane to warto powiedzieć sobie jeszcze jak wygląda jego przebieg. Badanie wykonywane jest wtedy, kiedy pacjent przyjmie pozycję leżącą a szyja zostanie wyeksponowana. Po przyjęciu odpowiedniej pozycji przychodzi czas na nasmarowanie szyi – takie działanie związane jest z transmisją ultradźwięków. Warto powiedzieć, że za badanie może odpowiadać technik lub lekarz. Kto by to jednak nie był to sonda zostanie przyłożona bezpośrednio do szyi (i będzie przesuwana w różne okolice). Sonda pozwala na emitowanie fal ultradźwiękowych odbijających się od powierzchni badanej. Wynik badania przekazuje się w formie opisu, przy którym znajdą się wydruki obrazów USG. Czas trwania badania jest krótki – badanie powinno trwać maksymalnie kilkanaście minut.

Badanie nasienia (spermiogram lub seminogram) ma różne zastosowania, jednak przede wszystkim wykonuje się je, by móc oddać nasienie do banku komórek rozrodczych, ustalić przyczyny niepłodności mężczyzny albo wykonać testy na ojcostwo. Odnosząc się do drugiego przykładu, pozwala to na zdiagnozowanie problemu i obranie właściwego kierunku leczenia. Próbka spermy pobierana jest do obserwacji, podczas których oceniane są jej właściwości. Te biofizyczne, jak i fizykochemiczne. W przypadku wykrycia bakteryjnej infekcji jąder niezbędne są dalsze badania bakteriologicznego ejakulatu.

Do czego ogranicza się badanie nasienia?

Bada się takie czynniki, jak:

– objętość i szybkość upłynniania spermy, barwę i odczyn lepkości,

– pH nasienia,

– ilość białych krwinek i innych składników w ejakulacie,

– liczbę plemników na 1 mililitr,

– procent żywych i odsetek martwych plemników,

– stężenie fosforanów, cytrynianów i stężenie oraz użycie fruktozy,

– rodzaj ruchliwości plemników: postępowy, niepostępowy, powolny i całkowity jego brak.

Przygotowanie do badania

Wszystko zależy od tego, co chcemy poprzez dane badanie ustalić. Jeśli chodzi o ojcostwo, to najważniejszą zasadą, jakiej trzeba się trzymać, jest wstrzemięźliwość seksualna przed badaniem, wynosząca 3-5 dni. I tu przestrzegamy, dotyczy to nie tylko stosunków płciowych, ale także masturbacji. Badanie tylko wtedy jest miarodajne, kiedy zostaje przeprowadzone maksymalnie 7 dni od ostatniego wytrysku. Osoby zażywające antybiotyk powinny wstrzymać się z badaniem na przynajmniej 2 tygodnie, a jeśli już jesteśmy zdecydowani i przygotowani, i tego samego dnia będziemy musieli udać się na pobieranie krwi, należy wykonać je przed oddaniem potrzebnej próbki nasienia.

Przebieg badania

Oddanie nasienia można przeprowadzić w domu lub w placówce. Potrzebną próbkę uzyskuje się poprzez masturbację lub, w wyjątkowych sytuacjach, w drodze przerywanego stosunku z partnerką po określonym wyżej okresie wstrzemięźliwości. Odradza się natomiast pobieranie próbki z prezerwatyw. Substancje chemiczne w nich zawarte mają charakter plemnikobójczy, co pozbawiałoby sensu całe badanie. Najpierw jednak prącie trzeba dokładnie umyć. Nasienie musi pochodzić z pierwszego wytrysku, umieszczając je bezpośrednio we wcześniej przygotowanym szklanym pojemniku. Następnie należy bezzwłocznie dostarczyć je do laboratorium medycznego, gdyż w ciągu godziny musi zostać zbadane. W innym razie czynność musiałaby zostać powtórzona.

Interpretacja spermiogramu

Interpretacja badania nie jest specjalnie skomplikowana, więc zazwyczaj trwa kilka dni. Należy pamiętać, że czynniki zewnętrzne również mają wpływ na jakość próbki, co zmusza nas do powtórnych badań w trzymiesięcznych odstępach, by uwiarygodnić ich wyniki. Dzięki badaniu nasienia możemy dużo wcześniej wykryć stany zapalne narządów rozrodczych mężczyzn. Nawet prawidłowe badanie ogólne nie daje 100-procentowej pewności, że jesteśmy płodni, ale ogranicza częstotliwość wytrysków, co prowadzi do zwiększenia obumarłych plemników w produkowanym nasieniu.