Działanie wielu współczesnych krajów jest bardzo mocno uzależnione od ekonomii i wyniki finansowe coraz częściej decydują o tym, kto ma jaką pozycję w debacie międzynarodowych dyplomatów. Nie jest zaskoczeniem, że kraje zarabiające i płacące najwięcej do międzynarodowego systemu finansowego czują się jednocześnie predestynowane do dyktowania warunków we wszystkich międzynarodowych konferencjach i negocjacjach. Dyplomacja coraz częściej ogranicza się więć nie do tego, kto jakie może przedstawić argumenty, ale wyłącznie do tego, kto ma jaką siłę gospodarczą do wsparcia własnych argumentów. To z kolei prowadzi do niechybnego przetasowania kart na arenie międzynarodowej i państwa, które jeszcze nie tak dawno temu mogły pochwalić się doskonałą pozycją jak USA, dzisiaj muszą tłumaczyć się ze swoich decyzji finansowych i działań międzynarodowych. Jednocześnie drastycznie wzrasta międzynarodowe znaczenie nowych supergospodarek, czyli krajów takich jak Chiny, wcześniej unikanych na arenie międzynarodowej a dzisiaj uznawanych za doskonałego partnera.
