Architektura ludowa nie jest przesadnie często używanym określeniem i budzi rozmaite skojarzenia. Jednak trzeba przyznać, że jest w niej tradycja i mądrość wielu pokoleń. Budynki na wsiach powstawały bez projektu architekta, w oparciu o miejscowe doświadczenie. Ludzie uwzględniali swoje potrzeby bytowe ale i estetyczne a ważne znaczenie miały barwy. Barwy te niekiedy miały znaczenie magiczne, na przykład pomalowane na niebiesko okiennice w niektórych regionach kraju miały odganiać duchy. Wiele z takich krytych znaczeń jest już kompletnie nieczytelny. Budownictwo na wsi nie opierało się na inżynierach i ich wykształceniu, ale na lokalnych rzemieślnikach i ich tradycyjnych umiejętnościach. Ponieważ architektura i budownictwo ludowe mają swój urok, urzekający prostotą i harmonią powiązania z otoczeniem, współcześnie powstające nieruchomości wykorzystują niektóre jej elementy. Oczywiście na ogół nie dosłownie, ale w sposób przetworzony. Mogą to być naprawdę delikatne nawiązania, ale wyrażają tęsknotę za wiejską sielanką.
