W warunkach wojennych poważnie powiększyły się kompetencje rządu federalnego w Otta wie. Wydany w 1914 r. odpowiedni akt (War Measu-res Act) dawał rządowi szereg nadzwyczajnych uprawnień, prawo kontroli nad produkcją i stanem bezpieczeństwa kraju oraz nad jego życiem gospodarczym. Było to tym bardziej konieczne, gdyż Kanada z dużym wysiłkiem dźwigała koszty przystąpienia do wojny. Zostały wprowadzone wyższe podatki i opłaty celne, zwłaszcza od towarów konsumpcyjnych, podniesiono opłaty kolejowe, wzrosły koszty utrzymania. Po raz pierwszy wprowadzono podatki federalne (dotąd istniały tylko podatki prowincjonalne). Wiatach 1914—1920 podatki podniosły się wprawdzie o 1121000000 dolarów, jednakże w tym samym czasie wydatki wojenne wzrosły o l 670 000 000 dolarów. Różnicę przyszło pokryć z pożyczki zaciągniętej w kraju na sumę 2 mld dolarów. Przejściowe trudności finansowe zostały pokonane dzięki ogromnemu rozwojowi eksportu. Pod koniec wojny Kanada udzielała już pożyczek Wielkiej Brytanii. Rozwój ekonomiki kanadyjskiej wpłynął na zwiększenie amerykańskich inwestycji w przemyśle i górnictwie tego kraju, które w 1921 t. potroiły się dochodząc do 2300000000 dolarów. Zadłużenie rządu federalnego, wynoszące w 1913 r. jedynie 520000000 dolarów, osiągnęło w 1921 r. ogromną sumę 3520000000 dolarów (w połączeniu z zadłużeniem prowincji suma ta doszła aż do 4 882 000 000 dolarów).
